صبح فردا

عمری گذشت و بی تو در حسرت زیارت

 من هستم و فراق و  خسران بی نهایت

ای شه تفضلی کن گرچه لیاقتم نیست

تا کی امید وصل و تکرار این روایت

جانم به دست لطفت در انتظار یاری

تاوقف عشق گردد با نوریک اشارت

دور ضریحت هر شب گرم سلام و ذکرم

شاید که صبح فردا من باشم و وصالت

با هرسلام  دورت مرهم به دل گزارم

از آستانهء  قم در گلشن کرامت

صدها غزل سرایم اذن دخولم دهی

باشد جوابم رسد از منظر عنایت

رویا و آرزویی در سینه ام نشسته

پایان و مقصد من آیا شود  رضایت