تقدیم به همسرم

تقدیم به همسر فداکارم:

ستایش خداوند مهربان را که در عصر غربت انسانیت تو را برای با من بودن آفرید.تویی که نه تنها عشق فداکارم بلکه دلسوز ماندگارم شدی، تویی که سجده شکر بعد از نمازم و قنوت هر دعا و نیازم را بهتر از هممیشه معنا بخشیدی، تویی که وفاداری، حجاب و عفاف  زیر سایه ات می درخشد. تویی که بارها وبارها با لبخندت زیبایی طلوع صبح را تجربه کردم. و شبها برای دیدن ماه لازم نبود  به آسمان بنگرم.تویی که به من ثابت کردی اگرچه قرنها از افسانه لیلی و مجنون می گذرد امّا همین حالا بین ما عشقی حقیقی وبسیار والاتر جریان دارد.

بانوی ستودنی من اگر برای اندکی از الطاف بیکران تو پی در پی تعظیمت کنم باز هم برای همیشه و تا ابدیت احساس شرمندگی و کوتاهی میکنم چرا که تو الهه محبت هستی وبرکات مختلف زندگی من از پیوند با تو سرچشمه گرفته.تویی که ورق ورق فصلهای کتاب خوبیهایت را با جان و دل حفظ کردم: فصل اصالت خانوادگی،فصل کرامت وبزرگواری،فصل عفاف و حجاب ،فصل بخشندگی و مهربانی،فصل گذشت و فداکاری،فصل سوختن وسکوت،فصل عشق و محبت و از همه مهمتر فصل دلربایی....

حال که زبان وبیان قطره ای ناچیز از معرفی حضور ستودنی توست بهتر اینست که خالق یکتا را ستایش کنم وبگویم:الحمدلله رب العالمین.

مهدی خوش کلام

عید غدیر1395